Unibertsitatearen edo udalen inguruan ugari dira ahozko
historiak enplegu-hobi berri baten ikuspegitik ikusten dituzten pertsonak, eta hortaz,
erakunde hauek dituzten estrategietan kokatzen dituzte: antolakundeak eta zilegitasunak
metatzea, politikoak izan zein zientifikoak izan.
Beste pertsona batzuentzat, salaketa-iturri berri dira, klase-kontzientzia berria
sortzeko edo kontzientzia nazionala sustatzeko; eta hortaz, abanguardia
estrategiak garatzeko indarrak metatzeko logiketan kokatzen dituzte.
Lantzen
ditugun moduan, ahozko historiak eguneroko bizitzaren demokraziaren
eraikitze/eraiste dialektikaren parte dira. Hortaz, gure testuingurua
jendeak bere eguneroko bizitzaren autogestioa eraikitzen joateko prozesu bat da.
Prozesu
horretan, ahozko historiak kosmobisioak edo mundu-ikuskerak transmititzeko
edota eraikitzeko garraiatzaileak dira, pentsatu/sentitu/egiteko eta
erlazionatzeko moduak kontatzeko tresnak. Euren ezaugarri nagusia da eguneroko
bizitzatik abiatzen den eraldaketa bultzatzen lagun dezaketela.
Horregatik, ahozko historiak eguneroko bizitzatik abiatzen den
eraldaketarako landuko badira, jendeak eguneroko bizitzako espazio eta
denboretan izandako historia landu behar da, eta ez lurraldeetako historia.
Gure historia gure bizitzako elkarreraginen historia da; jaio garen lekuan
jaio garelarik ere, gure bizitzak kualitatea eta kalitatea ematen diete
eguneroko espazio eta denborei.
Iruzkinak
Argitaratu iruzkina